Ένα εντελώς υποκειμενικό review – by Sonia Gerogianni
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται συστάσεις : ξέρεις από τώρα –περίπου- τι θα ακολουθήσει…
Είδα την ταινία δύο φορές. Όχι από οπαδιλίκι. Απλά γιατί την πρώτη φορά είχα το νού μου να τραγουδάω «Die by my hand» λες και ήμουν σε πραγματικό ‘Tallica live. Μου λείψανε. Τι θες να κάνουμε τώρα…;
Τα σημεία ενδιαφέροντος, βέβαια, τα εντόπισα. Έτσι την είδα και δεύτερη φορά, για να κάτσω φρόνιμα φρόνιμα να παρατηρήσω αυτά που ήθελα.
Δεν θα σου κρύψω ότι δυσκολεύτηκα. Όχι γιατί η ταινία είναι τίποτα πυρηνική επιστήμη, του εναντίον. Αλλά γιατί αυτή η μπάντα, η μουσική της, με κάνει να σταματάω να σκέφτομαι. Μόνο αισθάνομαι. Η εγκεφαλική επεξεργασία ακολουθεί, αφού πρώτα οι αισθήσεις έχουν απορροφήσει όσα περισσότερα μπορούν. Ακούω, βλέπω, μυρίζω, γεύομαι, αγγίζω. Από το cd ακούς μόνο. Στο video ακούς και βλέπεις. Στο live όμως…οι αισθήσεις όλες είναι στο κόκκινο. Ακούς …μελωδία, φωνή, κόσμο να τραγουδάει, να ουρλιάζει, να βρυχάται. Βλέπεις. Τα πάντα. Τους μουσικούς, το crew, τη σκηνή, τους φίλους σου, δίπλα, πίσω, πάνω, κάτω, παντού. Μυρίζεις. Αδρεναλίνη. Γεύεσαι. Ιδρώτα. Αίμα (θα μείνεις μακριά από το mosh; Ψεύτη!). Αγγίζεις. Όχι επί τούτου….απλά όλα τα σώματα είναι ένα. Πάντως δεν σκέφτεσαι.
Αλλά ας γυρίσω στην ταινία. Τα πρακτικά πράγματα πρώτα. Ακριβή παραγωγή : εφέ στο stage, εφέ στα πλάνα. Ξέρω ότι πολλοί έλληνες fans δεν είχαν την ευκαιρία να δουν Metallica live show σε κλειστό venue, οπότε πολλά από τα stage happenings τα είδαν για πρώτη φορά λόγω του “Through The Never”. Είναι ένας από τους λόγους που η συγκεκριμένη ταινία μπορεί να θεωρηθεί παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές των Metallifans. Ο σκηνοθέτης Nimród Antal, ευρηματικός σε πολλά σημεία. «Είδε» τη μπάντα και την διαδραστική σχέση που έχει με το κοινό της, και οπτικοποίησε με έξυπνο τρόπο τον νοηματικό πυρήνα της μέχρι σήμερα δισκογραφίας του συγκροτήματος.
Tip : ο «κρεμασμένος puppet» ήταν ιδέα του Rob. Ο σκηνοθέτης ήθελε, λέει, να βάλει ένα ποδήλατο…Whatever… Πάντως το puppet από μόνο του ήρθε κι έδεσε συμβολικά με το all time classic “Master”. Αν και εδώ που τα λέμε, όλη η ταινία ήταν Master of Puppets.
Για να εξηγηθώ…..
Μια φορά κι έναν καιρό , πρόκειται να γίνει ένα live Metallica. Πάρε κι έναν γραφικό «κλαρινομεταλλά» στα μούτρα. Όχι μην ξινίζεις : ΕΓΩ είμαι αυτός ο γραφικός. Με τα all over stickers, να φωνάζω απ’ έξω από το venue “Yeah! Πρώτος θα μπω και τελευταίος θα βγω!”. ΕΓΩ είμαι, σου λέω, ο πωρωμένος!
Έχουν, που λες, οι ‘Tallica στο crew, έναν πιτσιρίκο, που πάει στα backstage του venue για να δώσει μια σακούλα με πιτόγυρα (άντε καλά…με burgers). Εκεί στα backstage, σκάει μύτη ο James με το custom-all-by-his-hands-made Hot Rod όχημα, ο Kirk που κάτι κουλά κάνει με αίμα, ο Rob που προκαλεί σεισμό με τις μπασογραμμές και ο Lars που μανατζαροβολτάρει με ύφος «Έλα λίγο!».
Εδώ, θα αναγνωρίσεις και διάφορο κόσμο από το crew, που τους έχεις πετύχει κάμποσες φορές να δουλεύουν με αφοσίωση και άπειρο επαγγελματισμό , για να έχεις μετά να γκρινιάζεις για λιγότερες σαχλαμάρες –εσύ, που στη ζωή σου όλα τέλεια τα κάνεις πια!
Ξεκινάει το live. Τα ξέρεις. “Ecstasy of Gold”…νομίζεις ότι θα σπάσει η καρδιά σου…κι ανεβαίνουν οι μάγκες για το “Creeping”.
Γενικά, για να μην έχεις την εντύπωση ότι θα πας να δεις τον Hetfield να απαγγέλει το «Ω, Τάφε μου, κρεβάτι νυφικό, σπίτι μου στη βαθιά τη γη, κι αιώνιο κελί μου», η ταινία είναι ένα live των Metallica….με παρελκόμενα. Θα δεις, δηλαδή, κινηματογραφημένο, σε συμπυκνωμένη μορφή, ένα show της μπάντας…με προσθήκη επιπλέον «καλουδιών».
Τα καλούδια αρχίζουν όταν ένας συντονιστής από το crew, φωνάζει τον πιτσιρικά (που έφερε νωρίτερα τη σακούλα με τα πιτόγυρα) , για να πάει κάπου στου διαόλου την άκρη, στην πόλη, όπου ξέμεινε ένα φορτηγό της μπάντας κ.λπ. κ.λπ. Ξεκινάει, λοιπόν, ο μικρός, να κάνει το καθήκον και πριν φύγει με το βανάκι του, λέει «Δεν “κουμπώνω” και μια μπούρδα;». Βγάζει ένα πορτοκαλί μπουκαλάκι, παίρνει ένα κόκκινο και μπλε καψουλάκι και «την ακούει». Ό,τι θα ακολουθήσει για τον τυπάκο, είναι προϊόν του «ακούσματος», δεν χωρεί αμφιβολίας περί τούτου.
Να στο πω από τώρα για να μην έχεις αγωνία;
‘Tallica say : κόφτε τις ουσίες!
Αυτό.
Και ενώ το live των Metallica εξελίσσεται, σε ένα παράλληλο, «ακουσμένο», σύμπαν, ο πιτσιρίκος πέφτει σε ένα αυτοκινητικό ατύχημα και, στη συνέχεια, σε ταραχές-μάχες που γίνονται μέσα στην πόλη.
Σου θυμίζουν κάτι; Πας, βρε παιδί μου James, και τα γυρίζεις αυτά σε άλλες πόλεις και χωριά, και δεν έρχεσαι εδώ στο ταπεινό Ελάντα, που τα έχουμε ψωμοτύρι; Όχι, πες!
Κι εκεί που έχει γίνει της τρελής το πανηγύρι (θες να σου περιγράψω τι εστί urban riot, ή το΄ χεις;), και είναι από τη μια μεριά οι «Γνωστοί Άγνωστοι» , από την άλλη οι «Γνωστοί Γνωστοί» και στη μέση το ζαβό που θέλει να πάει το μπιτόνι με τη βενζίνη στο ‘Tallica φορτηγό….
Στοπ!
Ανατρίχιασες καθώς έπαιζε το intro του “Roam” και χτυπούσαν ρυθμικά τα γκλομπ στις ασπίδες και μετά μπήκε το “Cyanide”… Είχες εσύ τέτοια μουσική υπόκρουση στο Σύνταγμα; Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σου μπορεί….
And…Action!!
Αριβάρει μες τον χαμό Ο Καβαλάρης. Τώρα αυτός με ποιανού το μέρος είναι; Χα! Στην έσκασα! Με κανενός το μέρος δεν είναι παλληκάρι μου…. Ο Καβαλάρης παίρνει ζωές ΚΑΙ από τα δύο στρατόπεδα. Από όλα τα στρατόπεδα. Το’ πιασες; «Άκου την» λίγο ακόμα, και αν νομίζεις ότι θα κάνει διακρίσεις και θα σου την χαρίσει…. είσαι μακριά νυχτωμένος. Κι αν προσπαθήσεις να το βάλεις στα πόδια, πού θα πας; Παρακάτω, κάτω από το “Justice For All”, είναι κρεμασμένοι διάφοροι…. Κατάλαβες ή ακόμη; Χμ…
Άντε και το βρήκε το ‘Tallica φορτηγό! Όπισθεν , στην καρότσα, ο μικρός μας πρωταγωνιστής, ανακαλύπτει….μια τσάντα!! Την ανοίγει και τι να δει μέσα…. Έλα μου ντε;;; (Άσ’το, θα στο πω στο τέλος…).
Και παραπέρα, ένας τύπος –καλό παιδί με φαίνεται και σεβαστικό-, του κάνει χαιρετούρες. Στην έσκασα πάλι! Ξανα-αριβάρει Ο Καβαλάρης, με όλο το ροπαλοφόρο σινάφι, και στρώνουν τον πιτσιρικά στο κυνήγι. Σταθείτε ρε παιδιά, δικοί μας δεν είναι τούτοι; Τι στα κομμάτια γίνεται; Καλά…μη φας! Ο μικρός σύντομα στριμώχνεται από τους διώκτες του και τα βλέπει πλέον κωλυόμενα. Δεύτε τελευταίον ασπασμόν, πώς το λένε. Κι ενώ ακούς το “Battery” (τι άλλο;), δένει ο λεγάμενος το μαντήλι στο πρόσωπο (χμ…), ανεβάζει την κουκούλα (λέγε με «Δεν έχω πρόσωπο» από δω και πέρα…), λούζεται το μπιτόνι με τη βενζίνη και βάζει φόκο στην αφεντιά του.
Stop!
Φωνή Αφηγητή : «Ο αυτοπυρπολισμός είναι η πιο ακραία μορφή διαμαρτυρίας. Όχι, δεν θα σωθείς έτσι. Δεν θα σε φοβηθούν. Δεν θα σε λυπηθούν.»
And…Action!!
Ανοίγει τα μάτια του. Η μαριονέτα του κρεμασμένου είναι πάλι εκεί.
Έντρομη.
Σήκω! Έρχεται!
Ο Καβαλάρης!
Ήρθε για σένα.
Ξύπνα.
Κάνε κάτι.
Ήρθε ΓΙΑ ΣΕΝΑ….
Το Σφυρί του!
Χτύπα μικρέ!
Μπαμ!
Η πόλη σείεται….
Το stage σείεται…
Ναι, το Metallica stage…σείεται…
Κατάλαβες; Ή ακόμη;
Μπαμ!
Η πόλη γκρεμίζεται!
Το stage γκρεμίζεται!
Ναι, το Metallica stage! Γκρεμίζεται!
Τα είδωλα….
Χμ…
Κατάλαβες;
Ή ακόμη;
Νομίζω πως κατάλαβες.
Orion.
Αυτό είναι όλο το ζουμί.
Τέσσερεις τυπάδες, σε ένα άδειο stage, σε ένα άδειο venue, παίζουν το Orion.
Φοράω μαύρα γυαλιά.
Cliff, μου λείπεις.
Κλείνω τα μάτια.
Ακούω τη μουσική, τη μουσική ΜΑΣ.
Ανοίγω τα μάτια.
Ζωή…είσαι ΕΔΩ!
Orion.
ΥΓ : Θέλεις να σου πω τι είχε μέσα η μυστηριώδης τσάντα; Είχε ακριβώς αυτά που έχει και η ζωή μας : τις επιλογές μας.
A completely subjective review – by Sonia Gerogianni
I don’t think we need any special introduction : you already know what follows….sort of…
I’ve seen the movie twice. Not because I am the greatest fan of all time. Just because the first time I was too occupied singing «Die by my hand» as if I really was attending a ‘Tallica live gig. Ok, I’ve missed them, got any problem with that?
I have spotted though the points of interest, that is why I went for a second time to watch it as a good and nice girl , and focus better this time.
It was rather difficult. Not to understand stuff, the movie is by far not any rocket science. It’s just that the band, its music, makes me stop thinking. I just feel. Any cerebral elaboration is subsequent, after all senses have absorbed as much as they can. I hear, I see, I smell, I taste, I touch. You may listen to a cd. You may listen and watch a video. But when you attend a live gig, all senses are alive. You listen to the music, the singing, the audience screaming and roaring. You see the band, the crew, your friends, the Metallica family, all over the place. You smell. Adrenalin starts to flow. You taste. Sweat. Sometimes, even blood (are you staying away from the mosh pit? Uh, liar!). You touch. Not on purpose, it’s just that all people there exist as one. There’s one thing for sure : you do not think.
Let me go back to the movie. First things first : it’s an expensive and “glamorous” production, with lots of special effects for the stage and the movie story too.
I know that most of the Greek fans had not ever had the chance to attend a Metallica live gig in a closed venue, so most of the stage “happenings” were presented to them for the first time through the movie.
That is one of the reasons that this movie may be considered as one of Metallica’s legacies to the next generations of Metallifans. The director, Nimród Antal, was resourceful in many aspects. He spotted and illuminated the special connection between the band and the fans, and he visualized all core meaning of the band’s discography up to date.
Tip : the “hanged man puppet” was Rob’s idea. Nimród Antal is said that initially suggested a bicycle. The puppet though was a perfect symbolic connection with the all-time classic “Master”. But I have this gut feeling that the whole movie is a Master of Puppets movie, in many ways.
Let me explain myself…..
Once upon a time, a Metallica live gig is about to happen. Did you laugh at the view of the “colorful” metal guy? The all over stickers - “F*** Yeah! First in, last out” metal guy. Do not make that face on me, I AM this metal guy.
So, amongst the ‘Tallica crew, there is a boy, who goes backstage to deliver a bag of….souvlaki (all right all right…a bag of burgers). Here comes James driving his custom-all-by-his-hands-made Hot Rod vehicle, Kirk doing something blood related effect, Rob creating an earthquake by playing the base and Lars monitoring and managing with this “haughty style”.
Here you will see the crew people, guys that you may have seen some times, working focused and hard, so that you have less things to grouch for, Mr.Perfect Guy.
The live starts. You know the drill. “Ecstasy of Gold”…your heart nearly breaks…and here are the boys hitting the stage with “Creeping”.
Generally, I hope you do not expect to see Hetfield to recite ancient Greek tragedy. “Through the Never” is a Metallica live show….with bonus goodies.
The goodies start when one of the coordinators, calls on the youngster (the one that brought the souvlaki bag…) and sends him off, somewhere in the city, to find a band’s track which run out of fuel. Just before the kid sets off , he has the “brilliant” idea of slipping into his mouth a red-n-blue pill. Whatever comes next, is the “pill fudge”…nothing more…nothing less.
Let me say it straight and not keep you in great anticipation.
‘Tallica say : quit drugs! That simple.
While the Metallica live goes on, in a parallel, “pill fudge” universe, the Dane Dehaan kid has a car accident, and runs dead in the middle of urban riots in the city. Rings a bell?
Uh, come on James! You go film these kind of things elsewhere and NOT in old holy land Greece, where….eeehhhrrrr…we go for urban riots easier than going for coffee!
So, there goes the battle : the “I will strike you army”, the “I will crush you army” , and right in the middle, the little twit who tries to reach the ‘Tallica truck allright.
Stop!
Got goosebumps when the batons stroke the shields under the “Roam” intro rhythm….and then the “Cyanide” started… Did you have that kind of “battle soundtrack” when you were down at Syntagma Square? At the back of your head…maybe…
And…Action!!
New entry in the battlefield : The Horseman. Ok, whose side is he on? Got ya! He’s on no one’s side my lad. The Horseman takes lives from both sides, from all sides… Got it? Have a little more “pill fudge” and if you only trust that he will spare you…well…dream on!!! And if you try to run away, under the “Justice For All”, more runaways are hanged… Got it?
Oh, there is the ‘Tallica truck at last! And there, at the back of the truck, our own Dane, finds….a bag. He opens it…and inside he sees….Naaahhhh!! I’ll tell you in the end of the story…
Hey look, there is a guy waiving….he seems alright….uhhh….not!! The Horseman appears again, followed by the whole armed clan, and they start chasing the kid like hell.
Ok, hold on, aren’t we all on the same side? I said…naaaahhh !!!!
Soon enough, Dane is caged in a street dead end and at the borders of despair.
But while the “Battery” (what else) reaches your ears, the kid ties his scarf on his face…he rises the hood of his sweater (ok…call me “I Have No Face” from now on), he spills the whole jerry of gasoline all over himself and he lights himself up (literally)!!
Stop!
Narrator : «Setting yourself on fire, is the ultimate form of protestation. But no, you will not save yourself this way… They will not be afraid of you…They will not spare you…»
And…Action!!
He opens his eyes. The hanged man puppet is there again.
In fear.
Get up! He’s coming!
The Horseman!
He’s here for you.
Wake up.
Do something.
He’s here FOR YOU…
His Hammer!
Strike, kid!
Bang!
The city quivers….
The stage quivers…
Yes, the METALLICA stage…it quivers…
Got it?
Bang!
The city crumbles!
The stage crumbles!
Yes, the METALLICA stage! It crumbles!
The idols…
Got it?
I think you got it…
Orion.
This is the essence of the whole story.
Four cool guys, in an empty stage, in an empty venue, jamming Orion.
I wear sunglasses.
I miss you Cliff.
I close my eyes.
I listen to the music, Our music.
I open my eyes.
Life…is still here!
Orion.
PS : Do you want to know what was in the “mysterious bag”? Ok, I’ll tell you. The bag was filled , of what our life is filled : OUR CHOICES.
photos and stuff by www.throughthenevermovie.com